ისე წახვედი რომ, სულმთლად დაგავიწყდი...

ისევ აერია დღეებს მისამართი...

ბოდიშს მოგიხდიდი,

თუნდაც არაფრისთვის...

ბოდიშს მოგიხდიდი,

თუნდაც ყველაფრისთვის...

ისე მიატოვა ქარმა, ცა და მიწა...

ახლა მოგონება დაქრის შორეული...

შენი სიყვარული,

ან, რამ დამავიწყა...

ან, რად მენატრები, სევდამორეული...

დიდხანს ვიყოყმანე, დრო რომ გამეყვანა...

ახლა, გელოდები...

სულის ნაპირებთან...

ზაფხულს, შემოდგომა სხვაგან წაეყვანა...

მე კი, შენს სიყვარულს ახლა ვაპირებდი...



შენმა განშორებამ ისე შემაშინა...

აწმყო ათასფერი,

შავად შემიღება...

ახლა დაგეძებ და მუდამ ძებნაში ვარ...

ალბათ, მიყურებ და ჩუმად გეღიმება...



ისევ იწურება ახლა, ოქტომბერი...

მე ვარ, შემოდგომა...

მტკივა ფოთოლცვენა...

წუხელ დაგინახე, სიომ დამიბერა...

მაგრამ ახლა ვხვდები, ისევ მომეჩვენა...



ისე დავიღალე, ჩემი არსებობით...

ისე დავიღალე, უგზო სიარულით...

შენთან მოვიდოდი,

თავგზას აგიბნევდი...

ბოდიშს მოგიხდიდი,

ჩემი სიყვარულით...


ზვიად კეჭაყმაძე