მე შენში ისე გამოვიკეტე,
კარს ვერ შემოხსნი შენი ხელებით;
სხვაგან მეძებე...
მე კი აქ ვზივარ
და განგებ გარეთ არ ვიხედები.
აგირევ გზა-კვალს და, რა თქმა უნდა,
უგზოო გზებზე ფეხით გატარებ,
მერე დაჯექი და უჩემობის
დრო-საათები ცაზე დათვალე!
შენ ხარ ღრუბელი,
რომელიც ახლა
თავზე მადგას და ისევ წვიმდება...
რა უნდა გითხრა? ამდენი წვიმით
ეს სული მართლა შემიცივდება.
ცვალებადია შენი ამინდი
და მოყვავილე შენი სევდები...
ცას ავყურებ და მინდა ვიცოდე _
ცივ წყალს მასხამ თუ... უკვე მზევდები?
ცირა ბარბაქაძე
Monday, May 2, 2011
Sunday, May 1, 2011
***
თქვი რამე...
დაარღვიე დუმილი
და მომიქსოვე რამე თბილი
და
გამძლე სიტყვა,
რომელსაც ჩამაცმევ
და რომლითაც
ვივლი გარეთ
წვიმაში, მზეში,
თოვლში
რომლითაც შენთან ვიჯდები.
და რომლითაც, სახლში წვიმის დროს
დავლევ ჩაის და მოვუსმენ რამეს.
რომელზეც ყოველდღე
ტანს გადავკიდებ,
და სხეულს ვათრევ.
ხოლო ბოლოს
როგორც მძიმე ბრძოლის დასასრულს,
შენგან ამ ჩემს დარღვეულ დუმილს
ტანზე გავიხდი...
და თეთრ დროშად აგიფრიალებ.
თქვი რამე
დაარღვიე დუმილი...
მომიქსოვე რამე თბილი
და გამძლე სიტყვა.
დათო ყანჩაშვილი
დაარღვიე დუმილი
და მომიქსოვე რამე თბილი
და
გამძლე სიტყვა,
რომელსაც ჩამაცმევ
და რომლითაც
ვივლი გარეთ
წვიმაში, მზეში,
თოვლში
რომლითაც შენთან ვიჯდები.
და რომლითაც, სახლში წვიმის დროს
დავლევ ჩაის და მოვუსმენ რამეს.
რომელზეც ყოველდღე
ტანს გადავკიდებ,
და სხეულს ვათრევ.
ხოლო ბოლოს
როგორც მძიმე ბრძოლის დასასრულს,
შენგან ამ ჩემს დარღვეულ დუმილს
ტანზე გავიხდი...
და თეთრ დროშად აგიფრიალებ.
თქვი რამე
დაარღვიე დუმილი...
მომიქსოვე რამე თბილი
და გამძლე სიტყვა.
დათო ყანჩაშვილი
Subscribe to:
Comments (Atom)

