ნიკა ჩერქეზიშვილი

არავინ მყავს და არავის ვყავარ,

მივყვები მარტო ღამეულ თბილისს,

ვიტრინის მიღმა წრუპავენ ყავას

ვიღაცეები,

ძალიან თბილი

ღამეა,

მე კი,

რატომღაც მცივა,

ერთმანეთისკენ იწევენ მხრები,

ეს ქუჩა,

ალბათ,

სახლამდე მივა,

სახლამდე,

სადაც არ მოვიხრები

ერთხელაც,

მხოლოდ ვიწვები ზურგზე,

გულაღმა

და მზე ბოლოჯერ ჩავა...

ვიტრინის მიღმა გრძელდება ბლუზი,

არავინ მყავს და არავის ვყავარ.

თამაზ მეტრეველი

რაც უნდა მოხდეს, მთებს რომ მთები გადაელეწოს,

გაიხსნას ზეცა, წამოვიდეს ზღვა და ღვარცოფი,

დაინგრას მიწა, ქალაქები კოცონად ენთოს,

დანავარდობდეს ქარიშხალი და ქარაშოტი...

უნდა მოგძებნო, უნდა გნახო, უნდა გიპოვო,

სულ რომ დღეები გადაებას არ სასურველი,

მინდა ჩემს გვერდით სიკვდილის წინ შენ იყო მხოლოდ,

რომ იქაც გამყვეს სამუდამოდ შენი სურნელი...

ქარი ჩადგება, დაწყნარდება ოკეანენი,

გამოიხედავს მზე ცის თაღზე გალაღებული,

შენს სხვას ჩემსავით არასოდეს მოენატრები,

ან ვინ იქნება სხვა ჩემსავით შენი ერთგული...

აქ გამეცინა, მივანგრიე, მიწა, ზეცანი,

ავაბობოქრე ყველა ზღვა და ოკეანენი,

მარტო იმისთვის, ჰო, იმისთვის რომ გამეცანი,

რომ ძილქუშიდან გამომეხსენ ნასიზმარევი...

ასეა მართლაც, სილამაზე დიდი ძალაა,

ბედი და ღმერთი უმიზეზოდ არვის ანიჭებს,

ზოგი ამ ქვეყნად ლეღვის ფოთლის ანაბარაა,

მაგრამ თუ შეხვდი, დაგამუნჯებს და გაგაგიჟებს!!!

როცა ყველაფერს ქარი წაიღებს,

გრძნობას გაფანტავს თეთრი ნისლები,

ჩემში დარჩები ლამაზ ოცნებად, ჩემი

ცხოვრების ფიქრი იქნები.....