გაზაფხულს თვეები უეცრად გასცვივდა...
ამარტდა,
თებერვალს ჩამოვრჩი წვალებით...
ვიგრძენი, უშენოდ... ო, როგორ აცივდა...
მარტი კი, მიყურებს კვლავ შენი თვალებით...
წარსულში დავტოვე ფიქრი და აზრები...
ამარტდა,
თებერვალს საკინძე შეხსნია...
გაზაფხულს, უშენოდ მოვტაცე ფრაზები...
მარტი კი, აქაა და ვიცი, შენშია...
სუსხი და სიცივე მივაგდე კუთხეში...
ამარტდა,
თებერვალს ვივიწყებ ამაოდ...
წარსული აგდია უაზროდ წუმპეში...
მარტი კი, მიბერავს ქარივით მარაოს...
გამექცა უეცრად ფიქრები წარსულთან...
ამარტდა,
თებერვალს მივენდე მაშინვე...
არ ვიცი რა მინდა,
ვერ მივხვდი რა მსურდა...
და მარტიც უშენოდ, ისევე მაშინებს...
და მაინც, იმედი მაგიჟებს შიშველი...
ამარტდა
თებერვალს ფიქრები გასცვივდა...
გაზაფხულს მივენდე,
ვიცი რომ, მიშველის...
უეცრად ავღელდი და მარტიც აწვიმდა...
ზვიად კეჭაყმაძე
No comments:
Post a Comment