Thursday, March 24, 2011

მიკვირს, უშენოდ როგორ გავძელი,
მთელი ცხოვრება ბინდი მებურა,
ასე მეგონა, რომ ვეღარავინ
გამაცოცხლებდა წინანდებურად.                  
მაგრამ მოხვედი,
მიღმიერ ქარებს
მოჰყევი, როგორც ბაბუაწვერა,
ჩემი თავიდან გამიხმე გარეთ
იმ ძველებური ლექსის საწერად.
სიყვარული კი, სიზმრის ნაფლეთი,
რომ აგვარიდოს სვებედს საშინელს,
მუშაითივით ჯიუტად დგას და
ჩვენს მღიერ ყოფას აშალაშინებს.

No comments:

Post a Comment