ნათელი მონატრებისა სივრცეებს არა შორდება,
ხან მაღლა-მაღლა აიწევს ოქრომკედიან ბლონდებად,
ხან ისე ალივლივდება და ისე მიახლოვდება,-
შიგ გავეხვევი,ჩავთბები,ფიქრი ხარობს და ღონდება.
მარგალიტები სევდისა,ხელშენავლები ღმერთისა,
გულის სკნელებში გროვდება...
ვაზა ხორნაული
No comments:
Post a Comment